Άγιοι προστάτες - Γυμνάσιο Σολέας
  • img1
  • img2
  • img3
  • img5
  • img4

Άγιοι προστάτες


Οι Θεοφιλείς σύζυγοι Ανδρόνικος και Αθανασία, κατάγονταν από την ξακουστή πόλη της Αντιόχειας. Ο Άγιος Ανδρόνικος επαγγελλόταν τον αργυροπράτη. Με το επάγγελμα αυτό το ανδρόγυνο απέκτησε πολύ πλούτο, πράγμα που δεν στάθηκε εμπόδιο στην άσκηση της ελεημοσύνης, την οποίαν το ζεύγος συνεχώς επιδίωκε. Από τον τίμιο τους γάμο απάκτησαν δυο τέκνα, υιό και θυγατέρα, τα οποία όταν έφτασαν σε ηλικία δώδεκα ετών πέθαναν. Ο Ανδρόνικος ως ο δίκαιος Ιώβ υπέμεινε το πένθος. Η Αθανασία όμως ήταν απαρηγόρητη. Σύντομα όμως το πένθος μετεβλήθη εις χαράν και η χαρά εις δόξαν Θεού Πατρός. Καθώς η κλαίουσα αρνείτο να εγκαταλείψει τον τάφο των παιδιών της, πληροφορήθηκε υπό του Αγίου Ιουλιανού ότι την ημέρα της κρίσεως τα παιδιά της θα απαιτήσουν από τον Θεό να λάβουν τα επουράνια αγαθά, καθότι εστερήθησαν τα επίγεια. Αναπαυμένη τότε η αγία μαζί με τον άνδρα της πηγαίνουν στους Αγίους Τόπους. Εκεί στην αγία γην ενδύονται το μοναχικό σχήμα. Ο μεν Ανδρόνικος παραμένει κοντά στον Αββά Δανιήλ, η δε Αθανασία με ανδρικό σχήμα συνεχίζει την άσκηση της με το όνομα Αθανάσιος. Μετά από δώδεκα έτη ο μοναχός Ανδρόνικος, σε ένα νέο προσκυνηματικό ταξίδι στα Ιεροσόλυμα, συναντάται με την Αθανασία. Αλλά αυτή τη φορά έβλεπε εμπρός του ένα μαραμένο από την άσκηση μοναχό, τον Αθανάσιο, που σε τίποτα δεν του θύμιζε τη γυναίκα του. Η Αθανασία όμως από την πρώτη στιγμή κατάλαβε τον άνδρα της, αλλά δεν του αποκαλύφθηκε. Αφού οι δυο μοναχοί ασπάσθηκαν, συνέχισαν μαζί τον δρόμο για την αγία γην. Μετά το προσκύνημα τους και με τις ευλογίες του Γέροντος Δανιήλ έμεναν μαζί στο ίδιο κελί. Κάποια μέρα ο μοναχός Αθανάσιος ασθένησε και εκοιμήθη. Τότε για πρώτη φορά πληροφορείται ο Ανδρόνικος ότι ο μοναχός Αθανάσιος ήταν η αγαπημένη του σύζυγος. Αφού πέρασαν λίγες μέρες, μετά από σύντομη ασθένεια κοιμήθηκε και ο Άγιος Ανδρόνικος. Τα τίμια λείψανα του αγίου ζεύγους ετάφησαν μαζί.


Η μνήμη τους τιμάται την 9η Οκτωβρίου.